Zwembaden in de woestijn

We zijn inderdaad nog naar het zwembad van ons vorige verhaal gegaan. En dat zwembad werd nog een mooi avontuur :) We hielden een taxichauffeur aan om ons er naartoe te laten rijden, maar hij wist niet waar we het over hadden. Piscina? Arriba de la montana? eso es impossible! Zwembad, boven op de berg?? Nee dat kan toch niet. Nou, wij vonden van wel dus zeiden hem dat hij toch maar naar de berg San Christobal moest rijden. Daar aangekomen dacht hij nog dat het voor ons goedkoper zou zijn als we de kabelkar naarboven zouden nemen (voor een auto was de entree 4000 pesos en per persoon met de kabelkar 2000... ach ja). Hij vond het geweldig dat hij eindelijk eens een keer het park in mocht rijden, dit was zijn eerste keer! Maar dat er ook een zwembad was geloofde hij nog steeds niet. Hij wilde overal stoppen en het aan iedereen vragen en na het eerste zwembad wilde hij al bijna niet verder rijden. Wij toch aandringen en hij werd er gewoon zenuwachtig van (misschien dacht hij dat we zijn oude taxi wilden stelen?) Uiteindelijk bij een parkeerplaats helemaal boven vroeg hij het weer: Donde esta la piscina? Nou, kijkt u maar even rechts mijnheer, daar is het. Iedereen lag helemaal dubbel van het lachen, geweldig! En het bleek nog een echt mooi zwembad ook, met prachtig uitzicht over de stad.
Verder hebben we Santiago nog wat verkend en een paar keer heerlijk uit eten gegaan voor we in de waanzinnig luxe bus stapten naar La Serena. We konden helemaal languit liggend naar de tv of naar buiten kijken of slapen, wat Joris en Mignon natuurlijk prompt deden!

In La Serena begon net het universitaire jaar. De eerstejaars lopen dan door de stad en bedelen om wat eten of geld, hebben gescheurde kleren aan, verf in het haar en een vissenkop om de nek. Vreemde en stinkende traditie... Mooier waren de sterrenwachten. In deze omgeving is het beste zicht op de sterren van vrijwel de hele wereld. Hier worden dan ook enorme sterrenwachten gebouwd. Uiteraard, wij zijn weer eens ergens waar je goed sterren kunt kijken en dan is het volle maan. 99.9% zelfs.... Toch een erg leuke avond bij een van de sterrenwachten gehad, we weten nu weer alles van Saturnus, Castor en Pollux, Orions Belt en allerlei sterrennevels.
La Serena is verder nog bekend om het park Pinguino de Humboldt. Dus wij op een bootje over de hoge golven naar de pinguins! Mooie bijkomstigheid dat we hier ook nog een aantal prachtige dolfijnen hebben gespot en hele kolonies zeeleeuwen en allerlei zeevogels hebben gezien. Er was uiteraard ook nog een kamelenrots, maar dan zonder kamelen.

En toen een van de mooiste plekken van Noord Chili: San Pedro de Atacama en omgeving. Een toeristisch, maar daardoor wel heel comfortabel dorpje midden in de woestijn. En wat voor een woestijn! Echt prachtig, Valle de la luna was bijna buitenaards! Maar ook leuk, er zou een zwembad in het dorp zijn. Daar wilden we wel naartoe natuurlijk, maar het blijft ons achtervolgen, de meeste mensen wisten niet waar we het over hadden. Het bleek uiteindelijk midden in een enorme zandvlakte te liggen en er was geen kip. Het water hier bleek van de gletjers te komen en wordt overdag als zwemwater gebruikt en 's avonds naar San Pedro gepompt als water voor toiletten, afwas enzovoorts, maar goed dat er niet veel mensen komen zwemmen....

In de omgeving konden we alvast wennen aan de hoogte voor Peru, we zijn naar bergmeren op ruim 4000 meter gereden en midden in de nacht opgestaan om bij de zonsopgang bij de Tatio Geisers te kunnen zijn. Dit geisergebied, ook op 4100 meter, hoort bij de meest actieve van de hele wereld en is ook echt ongelofelijk om te zien. Overal om je heen spuiten de geisers omhoog en de stoom en opkomende zon maken dat je de kou vergeet en het gevoel krijgt dat je in een verhaal van Dante terecht bent gekomen. Na een paar uur daar rondgekeken te hebben reden we weer naar beneden toen een paar mannen ons aanhielden. Ze hadden pech met hun auto's en vroegen of wij ze naar San Pedro wilden slepen. Deze goudzoekers (echt waar!) hadden de avond ervoor na een dag goudzoeken zonder succes, pech gekregen en moesten dus in de vrieskou in een niet werkende auto overnachten... Wij hebben ze, dankzij Mignons stuurkunsten weer heelhuids in San Pedro af kunnen leveren.

Nou, na deze avonturen waren wij wel toe aan wat rust, dus naar 'de' surfhoofdstad van Chili, helemaal in het noorden: Arica. Toevallig zijn er in deze tijd van het jaar heel weinig en vooral hele lage golven... Wel was er in het hostal een professionele surfer, dus we hadden toch nog het sfeertje een beetje mee, maar we waren blij dat we de dag er na eindelijk naar Peru konden.

Arequipa was onze eerste bestemming. En jawel ons hotel had een zwembad! Daf dus weer helemaal blij..... wat bleek.... het was al herfst in Peru dus het zwembad was leeg voor onderhoud... Dan maar 'echt' Peruaans eten dachten wij. Op naar een door het hotel aangeraden restaurant en inderdaad, tussen alle tourgroepen stond het Peruaanse bandje al te spelen en wij konden o.a. hamster eten. Net een hele vette kip, maar dan met nagels en tanden.... geen aanrader dus. Gelukkig is Arequipa een hele mooie oude stad, iets dat we in Chili en Argentinie nog niet gezien hadden. De stad is een paar honderd jaar geleden door de Spanjaarden gebouwd uit witte lavasteen. We hebben een middag in het enorme klooster, Santa Catalina, rondgelopen en we hebben daarna niet echt Peruaans, maar wel de lekkerste soep ooit (he Daf!?) gegeten bij een Marrokaan!
In de omgeving van Arequipa zijn de diepste canyons ter wereld, maar dat bleek toch nog een dag rijden te zijn.... we hebben dus maar een prachtige wandeling gemaakt in een wat minder diepe kloof en toch enorm genoten en gedouched onder een ijskoude waterval. 's Avonds wilden we weer dichtbij het hotel eten en gingen op goed geluk naar een soort pizzaria met live muziek. Een enorm ding en we dachten dat dat ook wel vol toeristen zou komen te zitten... Niet dus! Wij waren de eersten en uiteindelijk een grotere attractie dan de liveband, na een paar uur zat de hele tent bomvol Peruanen die ook nog eens met ons op de foto wilden en toen we weggingen ons uitbundig uitzwaaiden!! Heel bijzonder weer...

Daarna Puno, Lake Titikaka, hier kregen we echt last van de hoogte. Dus enorm veel Munoa en Coca thee gedronken... dat hielp wel aardig en na een paar dagen was het al een stuk beter. We hebben een leuk tourtje gedaan op het meer, waar we o.a. de drijvende dorpjes hebben bezocht, zeer fotogeniek, maar erg commercieel... Ook hebben we nog oude ruines uit het pre-inkatijdperk bezocht. Maar onze mooiste ervaring was de lunch bij een boerenfamilie in de buurt van Puno. Een prachtig boerderijtje, heerlijk eten, hele lieve mensen en een mooi verhaal over hoe zij daar leven.

Tja en toen... 'de' attractie van Peru, de Machu Pichu... maar wij hebben het T-shirt niet. Na eerst belachelijk hoge prijzen op internet gevonden te hebben, alles zou vol geboekt zijn en daarna de enorme drukte en gedoe om de MP hadden wij het er wel mee gehad. Wel hebben we genoten van de prachtige stad Cuzco, enorm de toerist uitgehangen en souveniers gekocht. Ook hebben we per paard een ander architectonisch hoogstandje van de Inkas bezocht, de Tipon terrassen, mooi en achteraf een pijnlijke kont door het keiharde zadel...

En aan al het moois komt een eind, dus naar Lima waar we afscheid namen van Daf.... Zij moest weer terug naar huis aan het werk en wij naar de USA. Helaas had Dafs vliegtuig vertraging, dus ondanks alle idiote veiligheidsmaatregelen en vragen als: heeft u gespioneerd voor de Duitsers tijdens WOII, zaten Mignon en Joris toch nog eerder in het vliegtuig naar Miami.

Aangekomen in Miami was het alsof we in een hiphop/R&B-clip terecht waren gekomen. Oceandrive is meer silicondrive.... wat een waanzin hier. Gelukkig waren er ook nog normale mensen en vooral heel erg goede restaurantjes, maar wij vonden twee dagen Miami Beach echt genoeg.

Dus blij dat we weer verder konden naar Nieuw Zeeland. Wel even een cultuurschok, wat georganiseerd en netjes is het hier! Gelukkig erg mooi. We zijn eerst in ons campertje naar het uiterste noorden gereden, waar we een huisdiertje opdeden.... 's nachts schrokken we wakker door gekras en gekraakt, en ja hoor een muis.... De muis raakten we weer kwijt doordat onze koelkast kapot was en we de camper in Auckland weer om konden ruilen. Daarna zijn we naar Rotorua gegaan waar veel geisers zijn, maar alles is hier vercommercialiseerd en na de Tatio geisers vonden wij het niet echt spannend. Wel enorm spannend was onze sprong uit een vliegtuig bij Taupo. Boven een prachtig meer sprongen we op 15.000 voet met een vrije val van meer dan een minuut!!! Toen we dat ook weer overleefd hadden zijn we over mooie wegen naar het Art Deco stadje Napier gereden en van daar naar de relaxte hoofdstad Wellington. Na 2 dagen in Wellington vertrok de ferry naar het Zuidereiland en via een geweldig mooie kustweg zijn we naar Nelson gereden waar we nu dit verhaal schrijven. Morgen gaan we weer eens lange wandelingen maken, in het Abel Tasman park. Verder zijn er in NZ nog Gletsjers, Bergen, Zee en Walvissen... we vermaken ons hier nog wel!

Liefs
J&M