Paradijs

Op een tropisch eiland waarvan je het bestaan alleen maar kende uit de reclamefolders van tropische drankjes en natuurlijk Bounty; een eiland waarvan de gehele gemeenschap inclusief toeristen en alle hoop werd weggevaagd door een Tsunami, die het op het complete bewoonde deel van het eiland gemunt leek te hebben, daar is het nog steeds vrijwel onmogelijk om meer te doen dan te genieten....

Dat doen we nu dus ook al een aantal dagen, overdag verbranden in de zon en ’s avonds genieten van de meest fantastische zonsondergangen die we sinds Cat Ba hebben meegemaakt. En daarna eten we heerlijk, meestal Italiaans overigens. Maar Thais kan ook, want we zijn na Laos richting Thailand gegaan. En op Koh Phi Phi lijkt dat al een eeuwigheid geleden.

Na uiteindelijk in Vientiane aangekomen te zijn hebben we weer veel gezien en veel mensen ontmoet. Voornamelijk toeristen en steeds meer mensen die lang aan het reizen zijn, net alsof het ‘laagseizoen’ de meer dan 3 maanden mensen aantrekt. In Vientiane zijn we weer veel met Bart opgetrokken en met hem hebben we het Buddhapark en een van de rocketfestivals bezocht. Deze festivals worden in de dorpen gehouden om het regenseizoen en daarmee de vruchtbare periode in te luiden door het schieten van zelfgemaakte raketten en daarbij enorm feest te vieren. Erg gezellig en de Laotianen genieten zelf enorm van het delen van ieder biertje dat ze drinken, wat voor ons dan ook weer leuk was. Verder vonden ze het ook geweldig om de foto’s die Bart en Joris van ze schoten te bekijken en waren maar wat trots om te poseren.
Vientiane is een heerlijk relaxed stadje en Bart heeft ons het expatleven van alle NGO’s daar een beetje laten zien, althans, het uitgaansgedeelte ervan. Dus heerlijk gegeten en gedronken aan de Mekong.

Lastig was het nog steeds om een auto te huren. Nouja lastig, gewoon te duur. Dus hebben we ons in een nachtbus naar Pakse laten duwen. Om in 10 uur tijd naar het zuiden van Laos te gaan. Uiteindelijk viel het allemaal erg mee, dus wie weet gaan we nog wel vaker met zo’n bus mee. In Pakse zelf hebben we in een geweldig koloniaal hotel geslapen met gigantische suites... van daaruit zijn we in een tuktuk-vrachtwagentje naar de tempels van Champasak gegaan. Een indrukwekkend mooi gelegen tempelcomplex, vergelijkbaar met My Son in Vietnam, maar dan completer. Boven op de heuvel hebben we een Nederlander verrast met de Old Amsterdam die we als lunch zaten te eten. Vrijwel alle Nederlanders op reis blijken toch een zwak voor kaas te hebben en zo nu en dan vinden we in een supermarkt een stuk lekkere kaas... Na Champasak zijn we door een gigantische stortbui weer richting Pakse gescheurd en de dag erna zijn we vertrokken voor een paar dagen op 4 thousand islands. Dat was echt enorm relaxed. Al die eilandjes midden in de Mekong op de grens met Cambodja. We hadden een soort VangVieng verwacht, maar het was vele male primitiever. Elektriciteit alleen van generatoren en voor de dorpjes alleen van 6 tot 10. Tijdens de tocht naar de eilanden zijn we Fabian en Margo tegengekomen, twee Parijzenaren die zelf ook eens konden lachen om de arrogantie van de Fransen, maar uiteraard een lekker glas wijn en goed eten konden waarderen. Goed voor ons frans en voor hun engels en ook om met de Laotianen gebakken sprinkhaan te eten die ze net voor tienen vingen.... Fabian en Margo reisden langzaam naar het noorden van Laos en wij wilden juist Thailand in, dus na de eilanden hebben we weer afscheid van ze genomen en nog een prachtig tourtje gedaan over het Bolovan plateau met alle watervallen, koffie- en thee-plantages.

En toen eindelijk: Thailand. Met de bus de grens over, samen met Leonie en Ewald, twee Noord-Hollanders (West-Friezen) naar Ubon Ratchathani. Wat een verschil met Laos, alles veel beter georganiseerd en welvarender. Maar Ubon zelf is niet een echt interessante stad, dus wij zijn snel doorgevlogen naar Bangkok, waar we een paar dagen later Leonie en Ewald weer tegenkwamen.... Zij waren eerst van plan om langzaam door de provincie naar Bangkok te gaan, maar bij gebrek aan reisgidsen hadden ze hun plannen omgegooid.

Bangkok is echt een wereldstad. Na Hongkong dus eindelijk pas weer een echte stad als een levend organisme. Het is een vuile stad, overal luchtvervuiling en nog steeds open riolen en veel te veel verkeer met vooral onbetrouwbare tuktukdrivers. De toeristenpolitie waarschuwt er zelfs voor. Maar het is ook een prachtige en aantrekkelijke stad, met alle verschillende buurten, de fantastische tempels, de hedonistische shoppingcomplexen, het water, de universiteiten, de vele restaurantjes en cafes. Wij hebben er ons een paar weken uitstekend vermaakt en met Leonie en Ewald verschillende tempels bezocht, gebowld en bij Wat Po een heerlijke massage gehad. Later toen zij weer weg waren hebben wij nog Joris’ verjaardag gevierd samen met neef Maarten. Geweldig om zijn reisverhalen over Nepal te horen en om hem zo ver van huis te ontmoeten. Verder nog een paar avonden opgetrokken met de australische Sylvana en Karen, die hun jaar reizen er bijna op hadden zitten. Weer een uitnodiging om naar Australie te gaan... Ook erg leuk en interessant was het om Roel en Bee te ontmoeten, Roel zakenman en nu verwikkeld in het reorganiseren van een beddenfabriek. Met hem hebben we de kans gehad om een klein beetje inzicht te krijgen in de zakenwereld van Thailand. En van Bee, zijn personal assistant, hebben we een klein beetje inzicht gekregen in wat de Thaise jongere nu allemaal bezig houdt. In haar geval was het vooral heel lange dagen werken en daarna stappen op Khao San Road. Bizar! Dat hadden we niet verwacht, maar ze was daar voor het eerst heen gegaan om Farang te ontmoeten. Goed voor haar engels en de buitenlandse mannen zijn volgens haar veel interessanter en actiever dan de Thaise... Ze zei dat dat voor veel Thaise meiden geldt. Het gaat dus niet zozeer om het geld, maar vooral om de verschillende instelling en dan nog om te ontsnappen aan de luie instelling van de gemiddelde aziatische man....

Boeiend dus.... maar niets zo boeiend dan het onderwaterleven. Morgen gaan we hier op Koh Phi Phi een snorkeltour naar Phi Phi Leh boeken, misschien ook nog een keer duiken en ook nog klimmen, om van boven af door het kristalheldere water naar de vissen te kijken. Genieten dus! Tot we op 5 juni naar Cambodja vliegen. Dan wordt het weer echt reizen en vermoedelijk afzien. Hoewel we dat meestal prima weten te vermijden :) Na Cambodja wordt het misschien weer Laos, of eerst weer Thailand en later nog even Laos voor de Gibbon Express…. We hebben dus nog volop te wijzigen plannen!!!!!

En nu lekker eten…. De foto’s volgen dus iets later, waarschijnlijk morgen....